Jesienne wianki i inne prace szkolne

Tego roku mamy piękną jesień.

Bombardowanie kasztanów zaczęło się już dawno, 

więc i moje dzieciaki wpadły w szał ich zbierania.

Postanowiliśmy wykorzystać ich nadmiar i zrobiliśmy dwa wianki na dekoracje sal lekcyjnych.

Bazą stała się gruba tektura - dla małego kółko, 

natomiast mała wybrała sobie kształt serduszka.

Zrolowaliśmy grubo kartki starego programu TV i przykleiliśmy do tekturek, mocując dodatkowo taśmą pakową.

Nie wygląda to pięknie na tym etapie, ale i tak będziemy przecież je oklejać.

Teraz do pracy przystępuje mamusia, która wzięła w obroty pistolet na gorący klej ...

wierzcie mi - bardzo gorący, o czym świadczą bąble na dwóch palcach ;)

Dlatego ten etap proponuję wykonać w pewnej odległości od dzieci, pomimo ich protestów.

I tak kasztanek po kasztanku, żołądź po żołędziu obklejamy swoją bazę 

starając się zrobić to jak najszczelniej.

Nie róbcie podstawki zbyt dużej, ponieważ wianek wychodzi dość ciężki.

Potem wymyślamy ozdoby, które w naszym przypadku nie są zbyt oszałamiające, 

ale to kasztany miały pełnić rolę pierwszoplanową.

To efekt naszych wariacji na temat  jesieni:

Do kółka dołączyliśmy zasuszone liście, szyszki, piórka i kwiatuszek.

Do serduszka doklejone zostały sztuczne roślinki, piórka i koraliki.

Jesienny jest również eco-ludek stworzony na konkurs przez młodą z koleżanką - 

uważam, że fajnie im wyszedł ten koszykarz, który dostał imię Miecio :)

Ostatnia praca jest także przyrodnicza, ale do klimatu jesieni 

nawiązuje raczej tylko kolorystyką.

Jak można się domyślać - mała na przyrodzie przerabiała mapy hipsomteryczne.

Tekturowy wkład z ręczników papierowych obklejony był gazetami, 

żeby model nie był zbyt ciężki.

Na to poszła warstwa ręczników i gazet zabezpieczona rozcieńczonym wikolem, trochę szpachli, czasu na wyschnięcie, a jak go zaczęło brakować, 

to pomoc suszarki  okazała się nieoceniona ;)

No i mozolne malowanie kolejnych warstw zaczynając od depresji (która jest za górami), 

a kończąc na szczytach.

Nie można zapomnieć o drobnej pomocy taty przy tworzeniu modelu, 

bo takie misterne robótki to raczej jego domena :)

Tym razem post jest nie-szyciowy, ale dzięki temu wiecie, 

że nie samymi tkaninkami człowiek żyje :)

Pozdrawiam wszystkich serdecznie !